Mijn prille tuiniers begin

Mijn eerste tuintje.

Ik geloof dat ik ergens rond de 10 of 11 jaar geweest moet zijn.

Er was een klein plekje in de tuin dat ik vrij mocht maken. Mijn eerste experiment kon beginnen. Radijsjes en worteltjes.

De worteltjes werden niet veel. De langzaam ontkiemende groente was voor een beginneling echt te veel. En van mijn ouders kon ik ook geen hulp verwachten, die hadden geen groene vingers.

Maar ik kan me wel de radijsjes herinneren. De kleine rode bolletjes met hun pittige frisse smaak.

Door de jaren heen bleef ik af en toe wat zaaien maar echt veel werd het in mijn ouderlijke huis niet daar de pubertijd voor andere interesse zorgde. Wel heb ik een aantal jaar op de tuinbouw school gezeten voordat ik naar de kunstacademie in Maastricht ging.

Dus toen de grote tuin rondom de boerderij voor mijn rekening kwam, was ik voldoende onderlegd om de tuin in vorm te houden. Alleen ben ik geen traditioneel tuinier. Ik laat graag de natuur zijn gang gaan terwijl ik hier en daar wat bijstuur. Dat levert me af en toe opgetrokken wenkbrauwen op van de dorpsbewoners. Mijn keuze voor niet spuiten heeft al tot heel wat gesprekken geleidt…

Mijn interesse voor permacultuur is weer een ruk richting de alternatieve hoek. Eentje waar ik mezelf comfortabel bij voel. Hoe meer ik kan aansluiten bij wat de natuur al doet, hoe beter.