Wat is er toch gebeurt met de tomatenzaadjes van Discutafel waar ik begin februari over schreef? Vijf soorten had ik gewonnen: een rode Marzano2, gele perziktomaat Wapsipinicon, middelgrote gele Wendy, mini gele Goldkirsch en Russian Black.
Vleestomaten Marmande en Liguria, balkontomaat Maja en ’n middelgrote rode Bolstar Grande had ik zelf gekocht. Daardoor had ik in totaal negen (!) soorten tomaten om op te kweken. Een hele uitdaging.
Vol enthousiasme heb ik gezaaid, twee bakjes vol met hoop.
Dagelijks sproeien en ze werkelijk de grond uitkijkend. Het is bijna niet voor te stellen, maar zo zagen de plantjes eruit die in maart uit de tomatenzaadjes tevoorschijn kwamen.
Kleine ielige sprietjes die de naam tomatenplant nog niet verdient hadden.
Door stug volhouden, verschillende keren verplanten en water geven (en natuurlijk veel aandacht) zijn ze uitgegroeid tot volwaardige planten.
Van elke soort is het me gelukt om minstens één exemplaar in de kas te krijgen en daar ben ik best trots op. Dat verplanten in de kas is in mei gebeurt. Ik had de kas leeggeruimd en bemest met compost en verse aarde.
Vanaf toen kwamen de kas zorgen. Water geven. Dieven. Omhoog leiden.
Daarvoor heb ik een constructie bedacht met twee oude plankjes die ik precies op maat gezaagd heb zodat ze op anderhalve meter in de kas hangen. Zes van de negen planten zijn ook daadwerkelijk zo groot geworden.
Door al die tijd en aandacht die ik ze geef ben ik nu met hart en ziel betrokken. Ieder beestje dat de plant wil aanvallen bekijk ik met argwaan. Als ik lieveheersbeestjes vind, breng ik ze voorzichtig naar de kas om ze vlakbij luizen te zetten.
Bang voor de gevreesde Phytophthora bekijk ik elke dag de planten. ’s Morgens en ’s avonds. Ik lees op de blog van Diana’s mooie moestuin, een ervaren tuinierster met een leuke stijl van bloggen, alles over tomaten.
Daar vond ik ook de uitleg over het probleem dat één plant had: de Marzano2. Het doet pijn als je na zoveel investeringen ziekte bij een van de tomatenplanten ontdekt.
Gelukkig bleek het Neusrot te zijn. Niet leuk maar een oplosbaar probleem. Mijn “zieke” plant kan niet genoeg water opnemen. Ik moet zorgvuldiger water geven en heb ook een klein beetje bemest zodat er wat meer Calcium in de grond komt.
Nu is het afwachten.
Geen enkele tomaat is al aan het verkleuren, nog even geduld….
Wat eren geweldig gezellig verhaal. Je ziet ze groeien alleen al door de verteltrant. Waar haal j de tijd vandaan. Ik wens je veel tomaten!! Eerst oogsten, dan eet smakelijk. ??
Hoi Zenz, op een bepaald moment wil ik gewoon laten zien wat ik allemaal voor moois tegenkom in de tuin. Aangezien ik ’s avonds (bijna) geen TV kijk heb ik tijd genoeg voor dit soort activiteiten. Leuk dat je reageert en wie weet kom je de foto’s weer tegen in de Vogelvlucht van jullie 🙂