Een herfstwandeling in het bos. Zalig! In oktober kan ‘t dan ook nog eens dubbel zalig zijn als je Eekhoorntjesbrood tegenkomt.
Volgens de Italianen, die het Porcini noemen, de lekkerste paddestoel.
Eekhoorntjesbrood midden in het bos.
Hierboven zie je hem in volle glorie tussen de bladeren in het bos.
Ik had eerder al een mooie grote gevonden dus deze heb ik laten staan.
Een mooie grote Porcini zwam waarmee ik wel drie keer risotto kan maken.
Een van de kenmerken van het Eekhoorntjesbrood is dat het een buisjeszwam is.
De buisjes aan de onderkant van het Eekhoorntjesbrood.
Thuis maak ik de Porcini meteen schoon. Voorzichtig met een doekje veeg ik de loszittende korrels eraf. Vervolgens haal ik de buisjes los van het vruchtvlees.
Dan kan ik ze fijn snijden om in m’n droogapperaat te doen. Op deze manier heb ik een kleine voorraad om in de winter een heerlijke porcini risotto te maken.
Eekhoorntjesbrood in dunne schijfjes om te drogen voor later gebruik.
In januari 2018 heb ik een gemengde haag geplant van Meidoorn, Kornoelje en Liguster. Aangezien ik vaker vragen krijg over hoe het met de haag gaat, heb ik deze update geschreven.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het gaat goed met de haag.
Ondanks twee zeer droge en warme zomers zijn de planten, op twee na, aangeslagen.
Daarvoor heb ik wel heel wat werk moeten verrichten. In het eerste jaar heb ik flink gemulched met houtsnippers die van het snoeiafval gemaakt waren. Dat heb ik in het tweede jaar (2019) nogmaals flink herhaald.
In het 2e jaar heb ik ook voor de 1e keer gesnoeid met de snoeischaar om de haag te stimuleren veel vertakkingen te maken. Dat is goed gelukt.
In 2020 heb ik geknipt met de manuele heggeschaar.
Het is misschien een beetje lastig te zien door het vele groen, maar de haag is al één meter vijftig hoog.
Tijdens de droogte in 2019 heb ik de haag ook water gegeven als ik zag dat de blaadjes gingen hangen. Het was nog te prille aanplant om aan het lot over te laten.
In 2020, het derde jaar, heb ik wel nog gemulched maar geen water meer extra gegeven. Dat hebben ze goed kunnen verdragen.
Van links naar rechts: Liguster met besjes, Meidoorn en Kornoelje.
De zomer is voorbij gevlogen, en wat heb ik genoten in de tuin. Het mooie weer zorgde ervoor dat ik vaak buiten te vinden was. Het gevolg van al mijn zaai en plant activiteiten was een overvloedige oogst.
Nu nog steeds, terwijl het al september is.
Veel is meteen in het eten verwerkt. Zoals heerlijke groene salades, oven schotels met courgette en zalige geurige groentesoep. Het fruit kwam vaak terecht in vlaai of gebak, mmmm!
Een courget-tomaten taartje van bladerdeeg eieren en lekker veel kaas. Daarbij een rode bietjes salade met appel. Alle groente en fruit uit eigen tuin. Wat een rijkdom!
Ik merk wel dat de zomer periode, en vooral de maand augustus, daardoor erg druk is. Het lijkt wel of alles tegelijkertijd oogstbaar is. Die overvloed heb ik, naast weggeven, ook heel veel ingemaakt.
Daar is veel tijd in gaan zitten. Maar die had ik genoeg omdat door Covid-19 dit jaar wel heel raar is. Geen exposities, kunstmarkten of andere sociale activiteiten.
Erwten net geoogst, gecombineerd met bietenburgers en knoflookyoghurt
Ondertussen heb ik zoveel ingemaakt dat de voorraadkast uitpuilt.
Fijn voor de winter.
Zonnestraaltjes van de zomer in de voorraadkast.
Als het dadelijk herfstweer wordt kan ik hier op de blog wat gaan bijwerken.
Ik wil nog gaan vertellen over een fantastische chili jam die ik heb gemaakt, mijn eigen zalf waardoor ik weer minder plastic potjes in mijn badkamer heb staan, en nog veel meer.
Als afsluiter een paar foto’s van mijn kolen. Deze kunnen nog tot november blijven staan voordat ik ze ga oogsten.
De schattigste diertjes in Nederland vind ik de egeltjes. Ze kunnen heerlijk in een hoekje van de tuin rondscharrelen. Op zoek naar hun favoriete maaltjes, zoals regenwormen, rupsen en insecten, maar ook gevallen fruit onder de bomen of struiken.
Onze tuin is redelijk groot en daardoor heb ik ook een grote composthoop met bladeren en takken. Daar heeft blijkbaar in het voorjaar een mama egel een hol uitgegraven. Ik wist wel dat ik een egel op het terrein had. Overal vond ik van die gitzwarte afgepunte poepjes. Na een google rondje begreep ik wie op het terrein rond liep.
De eerste keer dat ik de egel tegenkwam schrok ik me rot.
Het was een augustusavond net na schemering. Ik hoorde luidruchtig knorren vanonder de coniferenhaag. Gealarmeerd ging ik toch op zoek naar het geluid. En warempel, daar zat een egel. Het was lang droog geweest dus het eerst wat ik toen gedaan heb zijn platte schalen water op verschillende plekken neerzetten.
De egel gaat op weg naar rupsen. Ze zijn behoorlijk snel op hun hoge pootjes 🙂
Ik ben namelijk heel blij met deze extra helpers in de tuin. Ze eten veel insecten en rupsen. Het beste menu om mijn groenteplanten te beschermen. Het enige waar je voor moet oppassen is als je nieuwe aanplant hebt. Even een klein hekje eromheen en ze kunnen de planten niet meer uit te grond woelen op zoek naar regenworm. Als de plant eenmaal aangeslagen is haal je het weer weg.
Uiteindelijk bleek ik behalve de moeder egel ook nog eens twee kleintjes te hebben. Daarvan is dit filmpje wat ik kon maken getuige.
Op 12 en 13 september is het ‘Egelweekend 2020’! Tijdens dit weekend roept de Zoogdiervereniging iedereen op om de egels in de tuin te tellen.
Hoi, vandaag neem ik jullie mee de tuin in met een mini video filmpje. Je ziet het kasje, de groentebedden en de vijver. Beetje impulsief heb ik het opgenomen.
Drukke dagen in de tuin. Na het oogsten van het vroege fruit komt de verwerking. Je krijgt het niet allemaal opgegeten.
Kersen plukken. Op de hoge oogstladder kom ik bij de heerlijke kersen.
In mei had ik de aardbeien gespot met de camera:
Het drogen van fruit is een fijne manier van conserveren. De smaak wordt versterkt en past daardoor heel erg goed in muesli mix voor bij m’n ontbijt.
Frambozen worden ingevroren. Eerst los op een rubberen schaaltje. na een dag gaan ze in een zak die ik vacuum trek. Dan kun je ze lekker lang bewaren om in de winter nog eens te genieten van deze vitamienebommetjes.
Ook wordt veel verwerkt tot jam. Heerlijk op de boterham, in de yoghurt of op het kaasplankje als dip. Dit jaar is de vliergelei daar erg geschikt voor.
Vanaf 15 mei is het druk in mijn moestuin. Veel van de zaailingen gaan nu in de tuin gezet worden. Het liefst heb ik een regenachtige dag. Helaas zijn die er dit jaar niet. Dan wijk ik uit naar de avonden. De pas verplante zaailingen kunnen dan in de koelte van de nacht een beetje bijkomen. Verplant worden is topsport voor ze.
Overdag zorg ik dan voor wat schaduw door doeken op te hangen of er wat grasstrooisel overheen te gooien. Ook krijgt nieuwe aanplant de eerste week water. Daarna moeten ze het bij mij op eigen houtje kunnen doen, de aarde bedden zijn humusrijk genoeg.
Een tray vol met koolplanten die dit jaar in bed 5 uitgeplant gaan worden.Er staat al rozemarijn en twee grote kardoen planten. Daar kunnen de 11 plantjes wel omheen gezet worden. Eerst zet ik ze uit om te kijken hoe ze moeten staan. Dan pas graaf ik het gat, vul het met water en zet de plant erin.
Begin mei moet ik altijd op m’n handen blijven zitten om te voorkomen dat ik te vroeg de planten, die ik gezaaid heb, uit plant. Door het prachtig voorjaars-weer ben ik toch ongeduldig geweest. Vandaar dat een paar warmteminnende zaailingen al in de volle grond stonden.
En dat heb ik geweten!
Op 11, 12, 13 en 14 mei kwamen de ijsheiligen voorbij. Die gooiden roet in het eten. Er werd nachtvorst voorspeld met temperaturen van -3 graden, en daar verschrompelen jonge planten van.
Links de komkommer en rechts een aardappelplant om half zeven ‘s morgens. Allebei bevroren omdat ik ze vergeten was af te dekken.
Dus heb ik mijn beschermende spullen tevoorschijn gehaald. Met lakens, vliesdoeken, stolpen en hooi/bladeren probeer ik dan mijn kou vrezende planten te redden. Het is even wat werk maar dat vind ik het wel waard.
Helaas had ik twee planten vergeten, die kreeg de nachtvorst te pakken.
De linker komkommerplant is verloren. Die is te veel beschadigd. De rechter aardappelplant gaat het wel redden. Die loopt alleen wat groei achterstand op.
Gelukkig heeft de rest het wel gered dankzij de beschermende maatregelen:
Gele courgette onder de beschermende stolp.De courgette ziet er goed uit, niks bevroren 🙂Onder de oude lakens staan verschillende pompoenplanten.Komkommers onder de stolpen.Deze augurk gaat het ook redden. Als het dadelijk warm wordt gaat die snel groeien.
Volgend jaar toch maar weer braaf wachten tot het 15 mei is!
In november 2018 heb ik een mergel labyrint in mijn tuin gemaakt. Ik gebruik het voor loopmeditatie, een fijne vorm om focus te krijgen. Je loopt met volle aandacht in de natuur en stelt je open voor alles om je heen zonder oordeel. Genietend van alles wat je waarneemt. Loopmeditatie maakt je bewust van je omgeving.
Op labyrintwerk.nl vind je meer informatie hierover. Wil je het een keertje zelf ervaren? Dan ben je altijd welkom 🙂
Dit labyrint moet ook één keer per jaar schoon gemaakt worden. Door mos en gras groeit het in de loop van een jaar helemaal dicht. Vooral in de winter.
Dus…. begin maart ben ik begonnen met het schoonmaak karweitje. Met een plamuurmes gaat het het beste. Is eventjes wat werk.
en als het klaar is ziet het er zo uit:
Pas geleden had ik bezoek van een vriend met zijn drone. Die wilde hij wel uitproberen boven ons terrein. Vandaar dat ik nu een overzichtsfoto van het labyrint heb. De doorsnede is 8 meter.
En dat kleine fuchsia-roze puntje? Dat ben ik zelf. Net bezig met het oogsten van snijbiet in mijn groentetuin gedeelte. Toch wel erg cool.
Wat is er leuker dan de tuin inlopen met een kom om vervolgens terug te komen met een gezonde portie groen die je kunt omtoveren tot ‘n heerlijke lentesalade?
Niets toch!
Sla is een van de makkelijkste groente die je zelf kunt kweken. Zelfs in potten op je balkon. En je hoeft je ook niet te beperken tot alleen de geijkte kropsla die je in de winkel vindt. Er is veel meer mogelijk.
Hieronder zie je waar ik de tuin mee uit kom. Van links naar rechts in de bovenste rij; witte snijbiet, peterselie, rode snijbiet, rucola, gele snijbiet, rode zuring, paardenbloemblad.
De onderste rij; kropsla, ui stengels, postelein, eikenblad sla, spinazie en krulsla.
De blauwe bloemetjes zijn van de Bernagie ook wel komkommerkruid genaamd. Die zijn eetbaar en smaken een klein beetje naar, je raadt ‘t al, komkommer.
Gecombineerd met geitenkaas, peer en walnoten is het een heerlijk lunch gerecht geworden. Vooral als je het smaakvol presenteert op een van de handgemaakte borden van Cindy Heldens 🙂
