Iedere dag zelf koken omdat het niet mogelijk is om uit te gaan eten. Dat doet wel een beroep je je vindingrijkheid om te weten wat je vandaag weer op tafel moet zetten.
Koken vind ik leuk. Het is ook belangrijk voor mij dat ik weet wat ik eet. Dat had je misschien al vermoed als je regelmatig mijn blog leest. Niet voor niets dat ik zelf groenten en fruit verbouw en het zelf conserveer.
Om je te inspireren wil ik je vandaag meenemen naar de site van Manon Henzen: Eet Verleden. Ik heb haar pas geleden ontdekt toen ik aan het surfen was voor recepten.
Ze is historica van beroep met een specialisatie in voedselbereidings onderzoek. Ze vult haar site met heerlijke gerechten die vroeger al in Nederland bereid en gegeten werden. Misschien word je wel geïnspireerd door haar oudheids recepten
Uit haar boekje Paradijskorrels & Saffraan heb ik gisteren Roffioelen gemaakt. Dat zijn kleine vleespasteitjes. Het was een ontdekking voor mij hoe lekker dat dit was.
Het geknede gehakt gaat in een meel/boter deeg. Een paar gaatjes in de bovenkant zodat de lucht eruit kan komen.De middeleeuwse vleespastei , roffioelen, net uit de oven. Heerlijk met rode kool met appeltjes erbij.
Ik hoop dat ik je met mijn enthousiasme kan aansteken voor de historische keuken. Zelf blijf ik nog zeker een flinke tijd experimenteren. Ik wil nog kip met zuring uit de gouden eeuw maken. En een Middeleeuwse kaastaart.
Hiermee begon ik drie jaar geleden mijn Edelsmid met Groene Vingers blog.
Een goed besluit. Al mijn tuin en creatieve uitspattingen verzameld op deze webstek. Ik heb steeds meer plezier gekregen om stukjes te schrijven. Over de plantjes in de tuin en hoe ze verwerkt worden tot lekkere gerechten.
Gisteren heeft een film me laten herinneren waarom ik in onze tuin op de permacultuur manier bezig ben: Kiss the Ground. Hierin wordt duidelijk uitgelegd dat onze huidige manier van voedsel verbouwen toe is aan een nieuwe vorm.
We kunnen ons niet meer permitteren om te blijven verbouwen tegen de natuur in met behulp van kunstmest, pesticides en GMO gewassen die tegen die pesticides zoals glyphosate kunnen.
Daarmee veranderen we onze kostbare aarde in erosie gevoelige landschappen. We moeten leren om met de natuur samen te werken. Vooral door de diversiteit van gewassen op een hectare te vergroten.
Tussen mijn pas geplante fruitboompjes in december 2008. Appels, peren, kersen en pruimen.
Lukt het ons om meer te verbouwen op de manier die besproken wordt in Kiss the Ground, dan binden we ook meer koolstof aan de aarde. Hierdoor verminderd de hoeveelheid in de lucht en dat is weer mooi meegenomen voor de verbetering van ons klimaat. Laten we die klimaatdoelstellingen van het Parijs akkoord halen met z’n allen.
Het zou goed zijn als iedereen zelf weer een beetje verantwoording neemt over zijn eigen voedsel. Ook in je eigen tuin kun je meer-jarige planten zetten waarvan je kunt eten. Denk aan struikjes waar bessen aan groeien, of frambozen. Die willen overal groeien en lekker dat ze zijn!
Met een beetje tegenlicht komt deze kruisbes wel goed uit.
Een klein beetje verantwoordelijkheid nemen over je eigen voedsel. Al woon je klein dan kun je je lievelingskruid zoals peterselie of basilicum laten groeien. Of zet een tomatenplant op je balkon.
“Iedereen eet. Iedereen eet en iedereen (waar je ook woont) kan de verantwoordelijkheid nemen om meerjarige, voedselproducerende polyculturen te herstellen. We kunnen ons niet meer permitteren om te wachten op universiteiten of overheden of welke ‘ze’ dan ook. We moeten het gewoon doen, ook al begin je alleen.” Mark Shepard
Het voelt goed voor mij om met kleine stapjes onze tuin te voorzien van bomen, struiken en planten waarvan ik kan oogsten. Niks leukers dan je eigen groenten op tafel te zetten. Dat is ook vaak wat ik hier deel op dit blog.
De verschillende soorten bladgroenten die ik in de sla kan gebruiken. Niks lekkerder dan vers geplokken sla!
De film Kiss the Ground is te vinden op Netflix. Tot en met 20 december kun je hem ook via Evenbrite zien: Kiss the Ground via internet
Ik hoop dat je hem gaat kijken en ben benieuwd wat je ervan vindt. 🙂
Met de mooie rozenbottelroos als inspiratie heb ik een heerlijk verzorgende en zalig ruikende zeep gemaakt voor mijn yoga juf Els.
Het is een ambachtelijk bereide zeep volgens de koude methode. (In mijn eerste zeepblog vertel ik hierover meer.)
Hierdoor blijven alle verzorgende stoffen van de oliën en kruiden in de zeep. Klaar om de huid schoon en voedend te verzorgen zonder uit te drogen.
Rozenbottels worden gekookt waarna ik het door de zeef druk om moes te krijgen.
In deze Yoga zeep zitten de verzeepte oliën van kokos, olijf, zonnebloem, sheabutter en amandelolie.
Links in de ketel de gesmolten oliën, rechts het gezuiverde rozenbottelmoes.
Aangevuld met de rozenbottelmoes (in de amberrode delen van de zeep) en etherische oliën om het allemaal heerlijk te laten ruiken. De etherische olie is een mix van Vetiver, lavendel, salie, marjolein, munt en ylang ylang.
Zeepbeslag net in de zeep mal gegoten.De twee zeepblokken worden tot 30 gram blokjes versneden. De donkerrode stukjes zijn rozenbottelmoes vermengd met zeep. Vanwege het hoge gehalte aan anti-oxidanten en vitamines zijn rozenbottels zacht en verzorgend voor je huid.
Ambachtelijk bereide zeep moet je goed laten drogen tussen het gebruik in. Dat zorgt ervoor dat het niet zo snel weg “smelt”.
Een herfstwandeling in het bos. Zalig! In oktober kan ‘t dan ook nog eens dubbel zalig zijn als je Eekhoorntjesbrood tegenkomt.
Volgens de Italianen, die het Porcini noemen, de lekkerste paddestoel.
Eekhoorntjesbrood midden in het bos.
Hierboven zie je hem in volle glorie tussen de bladeren in het bos.
Ik had eerder al een mooie grote gevonden dus deze heb ik laten staan.
Een mooie grote Porcini zwam waarmee ik wel drie keer risotto kan maken.
Een van de kenmerken van het Eekhoorntjesbrood is dat het een buisjeszwam is.
De buisjes aan de onderkant van het Eekhoorntjesbrood.
Thuis maak ik de Porcini meteen schoon. Voorzichtig met een doekje veeg ik de loszittende korrels eraf. Vervolgens haal ik de buisjes los van het vruchtvlees.
Dan kan ik ze fijn snijden om in m’n droogapperaat te doen. Op deze manier heb ik een kleine voorraad om in de winter een heerlijke porcini risotto te maken.
Eekhoorntjesbrood in dunne schijfjes om te drogen voor later gebruik.
In januari 2018 heb ik een gemengde haag geplant van Meidoorn, Kornoelje en Liguster. Aangezien ik vaker vragen krijg over hoe het met de haag gaat, heb ik deze update geschreven.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het gaat goed met de haag.
Ondanks twee zeer droge en warme zomers zijn de planten, op twee na, aangeslagen.
Daarvoor heb ik wel heel wat werk moeten verrichten. In het eerste jaar heb ik flink gemulched met houtsnippers die van het snoeiafval gemaakt waren. Dat heb ik in het tweede jaar (2019) nogmaals flink herhaald.
In het 2e jaar heb ik ook voor de 1e keer gesnoeid met de snoeischaar om de haag te stimuleren veel vertakkingen te maken. Dat is goed gelukt.
In 2020 heb ik geknipt met de manuele heggeschaar.
Het is misschien een beetje lastig te zien door het vele groen, maar de haag is al één meter vijftig hoog.
Tijdens de droogte in 2019 heb ik de haag ook water gegeven als ik zag dat de blaadjes gingen hangen. Het was nog te prille aanplant om aan het lot over te laten.
In 2020, het derde jaar, heb ik wel nog gemulched maar geen water meer extra gegeven. Dat hebben ze goed kunnen verdragen.
Van links naar rechts: Liguster met besjes, Meidoorn en Kornoelje.
De zomer is voorbij gevlogen, en wat heb ik genoten in de tuin. Het mooie weer zorgde ervoor dat ik vaak buiten te vinden was. Het gevolg van al mijn zaai en plant activiteiten was een overvloedige oogst.
Nu nog steeds, terwijl het al september is.
Veel is meteen in het eten verwerkt. Zoals heerlijke groene salades, oven schotels met courgette en zalige geurige groentesoep. Het fruit kwam vaak terecht in vlaai of gebak, mmmm!
Een courget-tomaten taartje van bladerdeeg eieren en lekker veel kaas. Daarbij een rode bietjes salade met appel. Alle groente en fruit uit eigen tuin. Wat een rijkdom!
Ik merk wel dat de zomer periode, en vooral de maand augustus, daardoor erg druk is. Het lijkt wel of alles tegelijkertijd oogstbaar is. Die overvloed heb ik, naast weggeven, ook heel veel ingemaakt.
Daar is veel tijd in gaan zitten. Maar die had ik genoeg omdat door Covid-19 dit jaar wel heel raar is. Geen exposities, kunstmarkten of andere sociale activiteiten.
Erwten net geoogst, gecombineerd met bietenburgers en knoflookyoghurt
Ondertussen heb ik zoveel ingemaakt dat de voorraadkast uitpuilt.
Fijn voor de winter.
Zonnestraaltjes van de zomer in de voorraadkast.
Als het dadelijk herfstweer wordt kan ik hier op de blog wat gaan bijwerken.
Ik wil nog gaan vertellen over een fantastische chili jam die ik heb gemaakt, mijn eigen zalf waardoor ik weer minder plastic potjes in mijn badkamer heb staan, en nog veel meer.
Als afsluiter een paar foto’s van mijn kolen. Deze kunnen nog tot november blijven staan voordat ik ze ga oogsten.
De schattigste diertjes in Nederland vind ik de egeltjes. Ze kunnen heerlijk in een hoekje van de tuin rondscharrelen. Op zoek naar hun favoriete maaltjes, zoals regenwormen, rupsen en insecten, maar ook gevallen fruit onder de bomen of struiken.
Onze tuin is redelijk groot en daardoor heb ik ook een grote composthoop met bladeren en takken. Daar heeft blijkbaar in het voorjaar een mama egel een hol uitgegraven. Ik wist wel dat ik een egel op het terrein had. Overal vond ik van die gitzwarte afgepunte poepjes. Na een google rondje begreep ik wie op het terrein rond liep.
De eerste keer dat ik de egel tegenkwam schrok ik me rot.
Het was een augustusavond net na schemering. Ik hoorde luidruchtig knorren vanonder de coniferenhaag. Gealarmeerd ging ik toch op zoek naar het geluid. En warempel, daar zat een egel. Het was lang droog geweest dus het eerst wat ik toen gedaan heb zijn platte schalen water op verschillende plekken neerzetten.
De egel gaat op weg naar rupsen. Ze zijn behoorlijk snel op hun hoge pootjes 🙂
Ik ben namelijk heel blij met deze extra helpers in de tuin. Ze eten veel insecten en rupsen. Het beste menu om mijn groenteplanten te beschermen. Het enige waar je voor moet oppassen is als je nieuwe aanplant hebt. Even een klein hekje eromheen en ze kunnen de planten niet meer uit te grond woelen op zoek naar regenworm. Als de plant eenmaal aangeslagen is haal je het weer weg.
Uiteindelijk bleek ik behalve de moeder egel ook nog eens twee kleintjes te hebben. Daarvan is dit filmpje wat ik kon maken getuige.
Op 12 en 13 september is het ‘Egelweekend 2020’! Tijdens dit weekend roept de Zoogdiervereniging iedereen op om de egels in de tuin te tellen.
Hoi, vandaag neem ik jullie mee de tuin in met een mini video filmpje. Je ziet het kasje, de groentebedden en de vijver. Beetje impulsief heb ik het opgenomen.
Drukke dagen in de tuin. Na het oogsten van het vroege fruit komt de verwerking. Je krijgt het niet allemaal opgegeten.
Kersen plukken. Op de hoge oogstladder kom ik bij de heerlijke kersen.
In mei had ik de aardbeien gespot met de camera:
Het drogen van fruit is een fijne manier van conserveren. De smaak wordt versterkt en past daardoor heel erg goed in muesli mix voor bij m’n ontbijt.
Frambozen worden ingevroren. Eerst los op een rubberen schaaltje. na een dag gaan ze in een zak die ik vacuum trek. Dan kun je ze lekker lang bewaren om in de winter nog eens te genieten van deze vitamienebommetjes.
Ook wordt veel verwerkt tot jam. Heerlijk op de boterham, in de yoghurt of op het kaasplankje als dip. Dit jaar is de vliergelei daar erg geschikt voor.
