Begin mei moet ik altijd op m’n handen blijven zitten om te voorkomen dat ik te vroeg de planten, die ik gezaaid heb, uit plant. Door het prachtig voorjaars-weer ben ik toch ongeduldig geweest. Vandaar dat een paar warmteminnende zaailingen al in de volle grond stonden.
En dat heb ik geweten!
Op 11, 12, 13 en 14 mei kwamen de ijsheiligen voorbij. Die gooiden roet in het eten. Er werd nachtvorst voorspeld met temperaturen van -3 graden, en daar verschrompelen jonge planten van.
Links de komkommer en rechts een aardappelplant om half zeven ‘s morgens. Allebei bevroren omdat ik ze vergeten was af te dekken.
Dus heb ik mijn beschermende spullen tevoorschijn gehaald. Met lakens, vliesdoeken, stolpen en hooi/bladeren probeer ik dan mijn kou vrezende planten te redden. Het is even wat werk maar dat vind ik het wel waard.
Helaas had ik twee planten vergeten, die kreeg de nachtvorst te pakken.
De linker komkommerplant is verloren. Die is te veel beschadigd. De rechter aardappelplant gaat het wel redden. Die loopt alleen wat groei achterstand op.
Gelukkig heeft de rest het wel gered dankzij de beschermende maatregelen:
Gele courgette onder de beschermende stolp.De courgette ziet er goed uit, niks bevroren 🙂Onder de oude lakens staan verschillende pompoenplanten.Komkommers onder de stolpen.Deze augurk gaat het ook redden. Als het dadelijk warm wordt gaat die snel groeien.
Volgend jaar toch maar weer braaf wachten tot het 15 mei is!
In november 2018 heb ik een mergel labyrint in mijn tuin gemaakt. Ik gebruik het voor loopmeditatie, een fijne vorm om focus te krijgen. Je loopt met volle aandacht in de natuur en stelt je open voor alles om je heen zonder oordeel. Genietend van alles wat je waarneemt. Loopmeditatie maakt je bewust van je omgeving.
Op labyrintwerk.nl vind je meer informatie hierover. Wil je het een keertje zelf ervaren? Dan ben je altijd welkom 🙂
Dus…. begin maart ben ik begonnen met het schoonmaak karweitje. Met een plamuurmes gaat het het beste. Is eventjes wat werk.
en als het klaar is ziet het er zo uit:
Pas geleden had ik bezoek van een vriend met zijn drone. Die wilde hij wel uitproberen boven ons terrein. Vandaar dat ik nu een overzichtsfoto van het labyrint heb. De doorsnede is 8 meter.
En dat kleine fuchsia-roze puntje? Dat ben ik zelf. Net bezig met het oogsten van snijbiet in mijn groentetuin gedeelte. Toch wel erg cool.
Wat is er leuker dan de tuin inlopen met een kom om vervolgens terug te komen met een gezonde portie groen die je kunt omtoveren tot ‘n heerlijke lentesalade?
Niets toch!
Sla is een van de makkelijkste groente die je zelf kunt kweken. Zelfs in potten op je balkon. En je hoeft je ook niet te beperken tot alleen de geijkte kropsla die je in de winkel vindt. Er is veel meer mogelijk.
Hieronder zie je waar ik de tuin mee uit kom. Van links naar rechts in de bovenste rij; witte snijbiet, peterselie, rode snijbiet, rucola, gele snijbiet, rode zuring, paardenbloemblad.
De onderste rij; kropsla, ui stengels, postelein, eikenblad sla, spinazie en krulsla.
De blauwe bloemetjes zijn van de Bernagie ook wel komkommerkruid genaamd. Die zijn eetbaar en smaken een klein beetje naar, je raadt ‘t al, komkommer.
Gecombineerd met geitenkaas, peer en walnoten is het een heerlijk lunch gerecht geworden. Vooral als je het smaakvol presenteert op een van de handgemaakte borden van Cindy Heldens 🙂
Sinds 16 maart, het moment dat de Covid-19 maatregelen ingesteld werden, ben ik vooral in de tuin bezig geweest. April is zowiezo de maand waarin ik het meeste zaai en verplant, echter dit voorjaar gebruik ik het ook om mezelf af te leiden. Natuurlijk probeer ik me te informeren maar ik waak ervoor niet bovenmatig veel met nieuws bezig te zijn. Het helpt me om met twee voeten op de grond te blijven staan. Werken in de tuin is gewoon een hele fijne manier om me te verankeren.
De plantjes van februari en maart zijn nu zo groot geworden dat ze verspeent moeten worden. Daarvoor zoek ik alle potjes bij elkaar. In de schuur, in de kas, en de houten loods. Het zijn er gelukkig voldoende.
De tomaten zijn als eerste aan de beurt. Ze waren al uitgegroeid tot wat slungelige plantjes. Nu ze in nieuwe grond terecht komen worden ze meteen steviger. Plus je kunt ze wat dieper planten!
De bovenste foto is als de tomaten net verplant zijn. Het ziet er dan zo miezerig uit dat ik altijd denk dat ze het niet gaan halen. De onderste foto is na twee weken gemaakt. Het zijn stevige plantjes geworden met meerdere blaadjes. Deze gaan het wel redden.
De volgende die groter gaan wonen zijn de pepertjes, paprika’s en de aubergines. Van elk heb ik twee soorten. Het plan is om dit jaar zelf sambal te gaan maken. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken.
Voor het verspenen gebruik ik biologische potgrond die ik goed vochtig maak zodat de plantjes zaailingen geen al te grote schok krijgen. Ik vermeng het met zelf gemaakte compost van afval uit eigen tuin. Zo creëer ik een bijna gesloten kringloop in mijn tuin.
Ik heb dit jaar flink meer gezaaid en ben ook nog lang niet klaar. In mei zaai ik de maïs, de tweede lichting courgettes, pompoenen, augurken en meloen. Hieronder enkele courgette planten klaar om in een grote pot te zetten.
Van sommige zaadjes die ik uitgedeeld heb uit mijn vorige blog, kreeg ik bericht. Bij Ria waren de pompoenen goed uitgekomen en al verspeent. Leuk om te zien hoe iedereen ermee aan de slag is gegaan. In totaal hebben 10 mensen er gebruik van gemaakt. Vond ik best veel!
De zaailingen van Ria in een zaaibed.
Ik besef hoeveel mazzel ik heb met zo’n grote tuin waar ik kan doen en laten wat in me opkomt. Het geeft me rust in mijn hoofd en helpt me deze vreemde tijd zonder kunstmarkten en exposities te overbruggen.
Als je eenmaal het pad in geslagen bent om voedingsmiddelen zelf te maken, waar stopt ‘t dan?
Jam maken is een bekend fenomeen, appeltjes drogen daar kan iedereen nog inkomen. Maar zelf koolzuur houdende limonade maken. Kan dat?
Ja hoor! Met behulp van water kefir is het zelfs vrij eenvoudig.
Wat kefir precies is wordt heel goed uitgelegd op de site waterkefir.net. Ik ga dat hier niet herhalen, dat doen Michel en Simone Kemperman veel beter 🙂
Het begon bij mij doordat ik van Leny uit Beesel een potje met water kefir korrels kreeg. Of ik op ze wilde passen zodat ze na terugkomst van haar vakantie weer zelf limonade kon maken? Ik werd dus eigenlijk gepromoveerd tot water kefir baby-sitter!
Ondertussen is het mijn favoriete drankje geworden. Iedere week maak ik 1 tot 2 flessen van deze heerlijke gefermenteerde drank.
Bij het maken van de drank vermeerderen de water kefir korrels zich. Daardoor kan ik ook uitdelen. Wil je eens uitproberen of dit iets is voor jou? Laat dan een reactie achter. Ik zorg er dan voor dat je een potje kefir korrels krijgt zodat jij ook deze lekkere gezonde drank zelf kunt maken.
Gebruik een plastic zeef en houten of plastic lepel. Waterkefir houdt niet van metaal. Na twee dagen bij kamertemperatuur laten staan giet je alles door een zeef. Het vocht gaat in de plastic fles. Rozijnen en citroen die gooi je weg. De kefir korrels kun je in een potje met water in de ijskast bewaren tot de volgende keer.
Koolzuurgasbelletjes hechten zich aan de rozijnen. Omdat de rozijnen weinig wegen worden ze door de belletjes meegenomen op hun tocht naar boven. Als de belletjes aan de oppervlakte van het water zijn gekomen, lossen ze op in de lucht. De rozijnen zijn nu zijn gasballonnetjes kwijt en zinken weer naar beneden.
Nu komt ‘t leuke gedeelte: de tweede fermentatie op de fles. Hierbij voeg ik mijn eigen smaak toe. Vers fruit of sap zorgt voor een iets zoetere smaak. Maar ook kruiden als munt of verse gember is erg lekker. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Mijn favoriet is een scheut eigen gemaakte fruit of kruiden siroop, zoals paardenbloemsiroop of kweepeersiroop. Vervolgens blijft het 1 dag bij kamertemperatuur staan. Daarna gaat de fles pas in de ijskast en heb ik mijn eigen gezonde frisdrank .
Proost!
In de volle maatbeker zit de opgevangen kefirdrank na de 1e fermentatie. Ik giet een flinke scheut siroop in de 1,5 l fles en schenk de kefirdrank erbij. Vervolgens vang ik alle kefir korrels in de plastic zeef op. Die gaan in het rechtse potje, afgevuld met water in de ijskast. Je kunt meer dan een week laten staan zonder dat de kwaliteit achteruit gaat.
Mijn grasveld staat er momenteel vol mee. Stralend gele bloemen die met open armen de warmte van de zon verwelkomen.
Ik heb het natuurlijk over de paardenbloemen.
Verguisd bij veel monocultuur grasliefhebbers, maar ik weet wel beter. Deze alledaagse bloem heeft geneeskrachtige en culinaire eigenschappen en ziet er ook nog eens mooi uit.
Je kunt de jonge blaadjes in je salade bijmengen. Wortels worden geroosterd en gemalen als koffie vervanger gebruikt. Van de bloemen kun je een lekkere siroop maken.
Dit doe ik al enkele jaren. Met die siroop meng ik een kruidige, licht bittere limonade. De twee flesjes redden het tot mei wanneer ik de vlierbloesemsiroop kan maken.
‘s Avonds zeef ik alles door een neteldoek en vang het vocht op in een pannetje. Daar gaat 200 gram suiker bij. Tien minuten opkoken en meteen bottelen in super goed schoongemaakte flesjes.
In 2018 heb ik dertig aspergeplanten in mijn tuin neer gezet. Dat was best veel werk. Ik heb daarover verteld in de blog Asperge.
Vandaag was, na twee jaar, dan eindelijk het moment aangebroken dat ik de vruchten van m’n harde werk kon oogsten. Er waren asperges die gestoken konden worden.
Kleine witte puntjes staken uit de aarde wal te voorschijn. Door voorzichtig uitgraven werd de onderkant van de asperge bloot gelegd. Dan kan ik het met een speciaal asperge mes steken.
In maart heb ik zwart plastic over de aarde wal gelegd. Dat zorgt ervoor dat de grond snel warm wordt en de asperges snel gaan groeien.
Daardoor had ik vandaag maar liefst veertien stengels 🙂
En trots dat ik was!
Diezelfde dag werden ze geschild en verwerkt op de meest klassieke manier: met gerookte ham, gekookt ei en een beetje echte boter.
Met allemaal dat handen wassen in dit covid-19 tijdperk begin ik door mijn voorraad zelf gemaakte zeep te raken. Daarom werd het tijd voor een nieuw experiment.
In het prachtige receptenboek van Werfzeep staat een brandnetelzeep. Die wilde ik gaan maken met enkele kleine wijzigingen.
De brandnetels staan in mijn tuin. Ik was al een tijdje aan het wachten tot ze uit hun winterslaap kwamen zodat ik de donkergroene toppen kon oogsten. Dat doe ik voorzichtig met handschoenen aan. Een gedeelte wordt gebruikt om in kokosolie te pruttelen zodat de olie oplosbare stoffen opgenomen worden.
Een ander deel heb ik gebruikt om brandnetel hydrolaat van te maken. Dat is een destilleer proces waarbij de water oplosbare stoffen van de brandnetels gevangen worden in een heldere, kruidig ruikende vloeistof.
Om deze zeep mooi te kleuren gebruikt Evelien van Werfzeep chlorofyl, ook wel bladgroen genaamd, dat bladeren hun groene kleur geeft. Brandnetel heeft een hoog gehalte aan chlorofyl en is op redelijk eenvoudige manier zelf te maken.
Je wint het bladgroen uit brandnetel door het eerst met een staafmixer te vermalen. Dan zeef je de brandnetel massa waarbij je de zeef inhoud op de composthoop gooit. Je hebt namelijk het sap nodig. Dat ga je langzaam verhitten tot 80 C. Daarbij scheidt het vocht zich van de chlorofyl en dat kun je opvangen in een neteldoek met afgieten.
Het goedje kleurt de zeep prachtig donkergroen waardoor de zeep een luxe uitstraling krijgt. Alle gezonde eigenschappen van brandnetel zitten in deze zeep.
Samen met de verzorgende eigenschappen van de oliën die ik gebruik, is dit een zeep die de handen verzorgt terwijl ze het goed schoonmaakt.
De gebruikte oliën zijn: Kokos, olijf, cacao, shea butter, avocado, neem en castorolie. Het brandnetel hydrolaat heb ik gebruikt om de NaOH in op te lossen Geparfumeerd met een mix van sinaasappel, vetiver, lavender, ylang ylang, frankincense, salie, marjolein, labdanum en munt etherische olie.
Deze keer heb ik stukjes van 20 gram gemaakt. Als je een keer een stukje wil proberen, laat even weten. Voor 1 euro per stuk verkoop ik ze tegen kostprijs. (Alleen in omgeving Venlo-Beesel, ik verstuur ze niet.)
Ik was natuurlijk al in februari binnen begonnen met aubergine’s, paprika’s, pepertjes en tomaten. Dat doe ik binnen op de vensterbank in kleine minikasjes. Daar worden ze helemaal vertroetelt door mij.
Dit jaar heb ik van elke soort 6 zaadjes geplant. Als ik uiteindelijk van ieder 2 planten overhoud ben ik tevreden. Planten die over zijn vinden over ‘t algemeen makkelijk nieuwe ouders 🙂
Na een maand zien de pepertjes en paprika’s er zo uit. In april kan ik ze in grote potjes verspenen.
De tomaten had ik op 8 maart gezaaid. Toen ik terug was van Engeland (een week later) stonden ze al 3 cm hoog boven de grond. Die hadden er echt zin in. Nu staan ze in ‘t mooie lente weer ‘n beetje lucht aan het happen. Dan kunnen ze een beetje afharden anders worden het veel te fragiele plantjes.
Hierboven zie je mijn kleine kas, 2 koude kas zaaibedden (1 m2) en 6 groentebedden (3 m2). Hiermee kan ik heel wat groenten kweken in een jaartje tijd. Vanaf dit jaar ga ik me ook houden aan een 6 bed wisselschema. Dat betekent dat een plantensoort maar 1 keer in de 6 jaar op dezelfde plek komt te staan. Hiermee wil ik mijn grond gezond en vruchtbaar houden.
Een gedeelte van de zaadjes heb ik al te voorschijn gehaald. De komende weken heb ik het druk. Zand in potjes doen, zaadjes erin, water geven en elke dag even kijken of ze niet al boven de grond uit komen.
Ben je nog nieuw op het gebied van zelf je plantjes opkweken en wil je zelf aan de slag? Dan kan ik je twee websites van harte aanbevelen:
De andere site is van Diana, een werkelijk encyclopische verzameling. Ze blogt onder de naam Diana’s Mooie Moestuin. In de blog Algemene Zaai-informatie verteld ze wat je wel en juist niet moet doen. Aanrader!
Wil je nu gaan zaaien, dan heb ik een kleine weggeef actie voor jou. In zelf gevouwen zakjes stop ik 10 tomatenzaadjes. Er staat op geschreven welke soort erin zit. Deze hang ik aan mijn minibieb in Beesel (Ouddorp). Voor liefhebbers kan ik er ook Goudsboemzaadjes en enkelbloemige Afrikaantjes aan hangen.
Nog even een duidelijke foto van de tomatensoorten die ik heb. Ieder zakje heeft zo’n 10 zaadjes. Verder heb ik ook nog Marketmore, een lekkere snackkomkommer en Hokai pompoenzaadjes.
De Hazelaar is een van die struiken die heel vroeg in het voorjaar bloeien. Je kunt de lange gele katjes al van verre zien hangen terwijl de sneeuw er nog onder ligt.
Ze hebben mannelijke en vrouwelijke bloemen. De lange gele pluimen, de katjes, zijn de mannelijke bloemen. Voor de vrouwelijk bloemen moet je de plant echt van dichtbij gaan bekijken. Het zouden kleine onooglijke bloemetjes zijn, ware niet dat ze de aandacht vragen met hun magenta roze/rode kleur.
Ik heb geprobeerd ze goed op de foto te krijgen maar voor een duidelijkere studie heb ik ze getekend. Door het tekenen krijg ik een duidelijker beeld van een plant. Het helpt me om beter te kijken en de structuur te doorgronden. Vaak komen de geobserveerde structuren terug in mijn sieraden.
Hazelaar (Corylus avellana) met de groen/gele katjes en magenta rode stempels van de vrouwelijke bloempjes. Een schets met de nadruk op de magenta bloemstempels.
Achterin de tuin heb ik in 2018 een Hazelaar geplant. De Corylus avellana ‘Gunslebert’. In 2019 is er een Corylus avellana ‘Nottingham Frühe’ bij gekomen. Hopelijk gaan die in de toekomst lekkere hazelnoten leveren.
